पिवळे, तांबुस ऊन कोवळे

पिवळे, तांबुस ऊन कोवळे पसरे चौफेर,
ओढा नेई सोने वाटे वाहुनिया दूर.

झाडांनी किती मुकुट घातले डोकीस सोनेरी,
कुरणावर शेतात पसरला गुलाल चौफेरी.

हिरवे हिरवेगार शेत हे सुंदर साळींचे,
झोके घेते कसे, चहुकडे हिरवे गालीचे.

सोनेरी, मखमली, रुपेरी पंख कितीकांचे,
रंग किती वर तर्‍हे तर्‍हेचे इंद्रधनुष्याचे.

अशी अचल फुलपाखरे, फुले साळीस जणू फुलती,
साळीवर झोपली जणू का पाळण्यात झुलती.

झुळकन् सुळकन् इकडे तिकडे किती दुसरी उडती,
हिरे, माणके, पाचू फुटूनी पंखची गरगरती.

पहा पाखरे चरोनि होती झाडावर गोळा,
कुठे बुडाला पलीकडे तो सोन्याचा गोळा.

- भा.रा. तांबे
http://w0qa0.esnips.com/doc/e43e0086-905d-4a85-bcc2-a2ee90f304fe/पिवळे-तांबुस-उन-कोवळे-पसरे-चौफेर